کشاورزی در لرستان:

کشاورزی در لرستان:

قبل از اینکه در مورد کشاورزی در لرستان مطلبی را بنویسیم ابتدا در مورد کشاورزی ­های مرسوم جهان توضیحاتی را بصورت کلی بیان میکینم

کشاورزی معیشتی:

یک کشاورزی پایدار است که در آن کشاورز (یا مصرف‌کننده) برای تأمین نیازهای خود و خانوادهٔ خود، محصولات غذایی را پرورش می‌دهد. در کشاورزی معیشتی، تولید با هدف بقا صورت می‌گیرد و بیشتر مربوط به نیازهای محلی با/ یا داد و ستد ناچیز مازاد است. مزرعهٔ معیشتی معمولی می‌تواند طیف گسترده‌ای از محصولات کشاورزی و حیوانی مورد نیاز خانواده برای تغذیه و پوشاک در طول سال را شامل شود.

کشاورزی صنعتی :

شکلی از کشاورزی مدرن است که به تولید صنعتی محصولات کشاورزی و دامی و محصولات دامی مانند تخم مرغ یا شیر اشاره دارد. روش‌های کشاورزی صنعتی شامل نوآوری در ماشین‌آلات کشاورزی و روش‌های کشاورزی، فناوری ژنتیک، تکنیک‌های دستیابی به صرفه‌جویی در مقیاس در تولید، ایجاد بازارهای جدید برای مصرف، اعمال حفاظت از ثبت اختراع برای اطلاعات ژنتیکی و تجارت جهانی است. این روش‌ها در کشورهای توسعه‌یافته رواج یافته و به‌طور فزاینده‌ای در سراسر جهان رواج دارند. اکنون بیشتر گوشت، لبنیات، تخم مرغ، میوه‌ها و سبزیجات موجود در سوپرمارکت‌ها با استفاده از این روش‌های کشاورزی صنعتی تولید می‌شوند.

کشاورزی پایدار:

به روش‌های پایداری گفته می‌شود که به منظور برآوردن نیازهای غذایی و نساجی فعلی جامعه است، بدون این که توانایی نسل‌های کنونی یا آینده را برای برآوردن نیازها به خطر بیاندازد. می توان کشاورزی پایدار را کشاورزی با استفاده از اصول اکولوژی و مطالعه‌ی روابط بین موجودات زنده و محیط آن‌ها در نظر گرفت. در کشاورزی پایدار به موارد زیر توجه می‌شود:

کشاورزی ارگانیک:

کشاورزی طبیعی یا کشاورزی زیستی (به انگلیسی: Organic agriculture)، گونه‌ای کشاورزی است که در تولید و فرآوری محصولات آن از کودهای شیمیایی، سموم، هورمون‌ها و دگرگونی‌ها و دستکاری‌های ژنتیکی استفاده نشود و همه مراحل تقویت زمین، کاشت و برداشت با استفاده از نهاده‌های طبیعی (همچون کود زیستی، کمپوستها، حشرات سودمند، ریزاندامگان کارآ یا EM) باشد. کشاورزی ارگانیک، سیستمی تولیدی است که سلامت خاک، اکوسیستم‌ها و انسان را پایدار می‌سازد

کشاورزی دقیق :

امروزه پیشرفت تکنولوژی و استفاده از شیوه‌های نوین و ابزارهای مختلف مانند GPS، حسگرها، سنجش از راه دور یا عکس‌های هوایی منجر به ایجاد مفهومی جدید به نام کشاورزی دقیق یا مدیریت مناسب نهاده‌ها شده است. اطلاعات مختلف مانند ویژگی‌های خاک، نیازهای بستر، آفت‌ها ، بیماری‌ها و … توسط تکنولوژی مدیریت اطلاعات جغرافیایی جهت انجام محاسبات دقیق و فعالیت‌های مدیریتی در واحد کوچک مزرعه جمع‌آوری شده و مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. این امر سبب افزایش رسیدگی و مدیریت دقیق عوامل مورد نیاز گیاه در زمین کشاورزی می‌شود.

کشت گیاهان تراریخته:

گیاه تراریخت به گیاهی گفته می‌شود که یک یا چند ژن محدود را از گونه‌های دیگری به‌جز خزانه ژنتیکی آن گیاه از طریق روش‌های مدرن ژنتیک مولکولی و مهندسی ژنتیک دریافت کرده باشد. هدف از این کار، بهبود مقاومت گیاه نسبت به برخی از آفات یا بیماری‌های گیاهی (تنش‌های زیستی)، افزایش تحمل تنش‌های غیرزیستی نظیر شوری و کم‌آبی، بهبود کیفیت و بازار پسندی محصول، افزایش تولید و عملکرد گیاه، افزایش بهره‌وری در کشاورزی و در نهایت، افزایش سطح سلامت جامعه از طریق کاهش مصرف انواع سموم و کودهای شیمیایی است

منابع کشاورزی لرستان

[استان لرستان با آب و هوای مناسب، مراتع غنی، رودهای پرآب و خاک حاصلخیز، استعداد ویژه‌ای برای دامپروری و کشاورزی دارد به همین دلیل پایه اصلی اقتصاد مردم این استان را دامپروری و کشاورزی تشکیل می‌دهد.

وجود دشت های فراخ و گسترده مثل دشت سیلاخور دشت های کوهدشت و رومشکان، کش ماهور ازنا، الیگودرز و همچنین برخورداری از میانگین بارندگی مناسب تقریبا با پراکنش خوب، نبود محدودیت های جدی مانند شوری، و قلیائیت، بالا بودن میانگین ماده عالی مناسب و نیز تنوع و گستردگی انواع خاک ها، مهارت نسبتا قابل قبول کشاورزان، وجود بالغ بر پنج هزار نفر فارغ التحصیل کاردان، کارشناس و دکترای تخصصی در رشته های کشاورزی، وجود محققین و پژوهشگران همراه با دستاوردهای تحقیقاتی و فنی چشمگیر و قابل قبول در کشور و استان به همراه عملکرد های جهانی و کشوری همه و همه حجت و دلیل قانع کننده ای است بر اینکه استان لرستان با پشتوانه علمی، طبیعی، فنی و انسانی یک استان کشاورزی است.

استان لرستان با داشتن تنوع اقلیمی، در شمال سردسیری و در جنوب نیمه گرمسیری، آب فراوان و خاک حاصلخیز شرایط و پتانسیل های بالقوه ای برای تولید انواع محصولات کشاورزی دارد

علی­رغم مشکلات و کمبودهای موجود در بخش کشاورزی، مرغوبیت خاک و شرایط آب و هوایی موجب شده سالانه بیش از دو میلیون تن انواع محصولات کشاورزی در این استان تولید و به بازارهای مصرف عرضه شود.
"گندم، جو، ذرت، چغندرقند، کلزا، برنج، انواع حبوبات، صیفی و سبزی جات، سویا، نباتات علوفه ای، زردآلو، سیب، آلو، گیلاس، هلو، انار، شلیل، انجیر، گردو و بادام" عمده ترین محصولات زراعی و باغی استان لرستان هستند.

مساحت گلخانه‌ها در لرستان به بیش از ۱۱۲ هکتار در سال ۱۴۰۳ رسیده است و این استان ظرفیت تولید محصولات گلخانه‌ای به‌میزان ۲۰ هزار تن محصول در سال را دارد.

لرستان در تولید حبوبات با تولید سالانه بیش از 140 هزارتن تولید جایگاه نخست کشور را دارد و سالانه بخش عمده ای از تولیدات استان به بازارهای داخل و خارج عرضه می شود.

استان لرستان نه تنها قطب تولید حبوبات کشور و تولید ماهیان سردآبی در بین استانهای غیرساحلی است؛ بلکه به دلیل برخورداری از تنوع اقلیمی و پتانسیلهای مطلوب آب و خاک در تولید انجیر سیاه مقام نخست را در اختیار دارد و در زمینه تولید انار جزو ده استان اول کشور محسوب می شود.
هم اکنون لرستان باتولید سالانه بیش از210 هزار تن محصول جو سومین تولید کننده این محصول در کشور است به طوری که بخش عمده نیاز دامداران مناطق غرب کشور دراین استان تامین می شود.

لرستان و منابع آبی

۱۲.۵ میلیارد متر مکعب، معادل ۱۲ درصد از آب‌های جاری کشور در این استان است به نحوی که یکی از غنی‌ترین شبکه های آب سطحی محسوب می‌شود

لرستان بیش از ۱۳۰ رودخانه دائمی و فصلی با طول حدود ۹ هزار کیلومتر در حوضه های کارون و کرخه دارد و حدود هشت میلیارد متر مکعب رواناب داخل و ۴.۵ میلیارد متر مکعب رواناب ورودی به استان است.

حدود 102 دهنه چشمه و حدود یکهزار و ۶۶۳ رشته قنات و همچنین حدود 7600 حلقه چاه در مجموع حدود یک میلیارد متر مکعب آب از زمین های لرستان استحصال و مورد بهره برداری می شود. که عدد قابل توجهی می باشد.

۲۵ درصد آب‌های سطحی زاگرس از استان ما جاری می‌شوند که با توجه به توپوگرافی که داریم در مواقع تر سالی با سیل و در مواقع خشکسالی با کمبود شدید منابع آبی روبرو هستیم که جز چالش‌های اساسی استان است.

گیاهان دارویی لرستان

اقلیم لرستان یکی از مناسب‌ترین مناطق کشور برای پرورش گیاهان دارویی است و توجه به کشت گیاهان دارویی و گلخانه‌ای علاوه بر بهبود کسب و کار، موجب توسعه و رونق اقتصادی استان نیز می‌شود.

وجود یک هزار و ۷۰۰ گونه گیاهی در ارتفاعات استان لرستان این استان را به یکی از ذخیره‌گاه‌های ژنتیکی برای کشت انواع گیاهان دارویی در ایران تبدیل کرده است. از این مقدار ۳۰۰ مورد آن قابلیت دارویی و درمانی دارد.

مهمترین گیاهان دارویی خودرو در سطح استان شامل کتیرا، موسیر، شیرین‌بیان، آویشن، بابونه، رازیانه، گل گاوزبان، ریواس، کنگر، بومادران، خاکشیر، نسترن‌های وحشی، مریم گلی می‌ باشد.

از میان 8 هزار گونه گیاهی دنیا تعداد 2 هزار و 500 گونه آن در رویشگاه های بومی استان لرستان وجود دارد

تنوع اقلیمی ، کوهستانی و دارا بودن شرایط خاص رویش گیاه در لرستان و ظرفیت ها و توانمندی های موجود می تواند این استان را به قطب تولید گیاه دارویی تبدیل کند و زمینه اشتغال خیل عظیم فارغ التحصیلان بخش کشاورزی را فراهم کند (کشت زعفران در مزارع دیم ۴۰ برابر گندم درآمد دارد)

جنگل لرستان

حدود ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار از مساحت استان لرستان پوشیده از جنگل است که جنگل‌های حوزه رویشی زاگرس از با ارزش‌ترین ذخایر جنگلی جهان است. مهم‌ترین گونه گیاهی در جنگل‌های لرستان بلوط است که این درختان نقش فوق‌العاده اکولوژیکی دارند و منابع مهمی برای حفظ آب و خاک محسوب می‌شوند.

تغییر اقلیم و وجود پدیده گرد و غبار، افزایش درجه حرارت، تغییر بارش‌ها از برف به باران و عدم تعادل در پراکنش بارندگی‌ها موجب تشدید خشکسالی و نابودی بلوط لرستان شده‌است.

همچنین جنگل‌های لرستان از سال ۱۳۸۸ دچار بیماری و خسارت شده‌اند که بخشی از این بیماری متوجه عوامل انسانی و بخشی نیز به دلیل عوامل بیولوژیکی است و تاکنون تحقیقات دقیقی در این زمینه انجام نشده‌است.

شیلات لرستان

یکی از ظرفیت‌های نوپای این منطقه، ایجاد مراکز پرورش ماهیان گرمابی، سردآبی و خاویاری است که رتبه اول تولید ماهیان سردآبی در استان‌های غیر ساحلی به این استان تعلق دارد.

طرح پرورش ماهی در قفس،نیز میتواند یک از راه های تولید ماهی در استان باشد که در حال اجرا و گاها بهره برداری است.

لرستان با تولید سالانه ۱۶۰ تا ۲۰۰ هزار تن بچه ماهی، رتبه نخست کشور را در زمینه تکثیر بچه ماهی به خود اختصاص داده است و با تولید سالانه حدود ۳۰ هزار تن ماهی سردآبی، هرساله رتبه اول تا دوم کشور را کسب می کند.

دامپروری لرستان

استان لرستان با داشتن تنوع آب و هوایی و وجود اقلیمهای مناسب از موقعیت ممتاز و منحصر به فردی در زمینه دامپروری و توسعه آن برخوردار است.
وجود حدوداً دو میلیون هکتار عرصه منابع طبیعی، دامنه ها و کوهستانهای بکر و سرسبز، این استان را به یکی از قطب های مهم دامپروری کشور تبدیل کرده است.
این استان با داشتن 6 میلیون و 500 هزار راس واحد دامی سبک و سنگین و یکی ازمحورهای اصلی کوچ عشایر ازاهمیت و جایگاه ویژه ای در این بخش دارد.
دامپروری و کشاورزی شغل اصلی مردم این استان را تشکیل می دهد

براساس آمار این استان هفت درصد از تولید گوشت قرمز کشور را تولید و در جایگاه هشتم کشور قرار دارد.

همچنین لرستان در تولید گوشت مرغ در ردیف چهاردهم در میان استانها است.

بیستمین استان تولیدکننده تخم مرغ می باشد.
جایگاه استان در تولید شیر در ردیف چهاردهم قرار داده است.
همچنین لرستان سه درصد عسل کشور را تولید می کند و در جدول استانها در ردیف هفتم جای دارد.

در استان یک میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار جنگل داریم و جزء استان‌های رتبه اول در حوزه رویشی زاگرس هستیم، مراتع بسیار خوبی داریم که متاسفانه به علت چرایی بی رویه در معرض از بین رفتن هستن. بخصوص گیاهان خوشخوراک پهن برگ……………………

از سویی فرسایش منابع و محدودیت توانایی ها و مهارت های کاربران باید ما را بر آن دارد تا بیش از پیش فراگیران و بهره برداران بخش کشاورزی را به ابزارها، امکانات و دانش و فنون روز مجهز سازیم در واقع دانش بنیان شدن یعنی آنکه تحقیقات نه برای تحقیق و نه برای محقق بلکه در راستای شناسایی نیازی جدی و ارائه راهکارهای متناسب پیگیری و اجرا شود.

تولید دانش بنیان می تواند منجر به افزایش اشتغال به ویژه اشتغال نیروی های دانش آموخته این حوزه، افزایش میزان تولید در واحد سطح، کاهش صدمات و خسارات ناشی از عوامل افزایش میزان بهره وری، افزایش میزان صادرات، افزایش درآمد کشاورزان و افزایش تنوع محصولات کشاورزی شود و با این حال باید بیش از پیش بستر و شرایط لازم جهت تشکیل شرکت های دانش بنیان و بهره گیری از تجربه دیگر کشورها و استانهای کشورمان را در راستای حرکت به سمت کشاورزی دانش بنیان مدنظر قرار دهیم.

کشاورزی لرستان در بخش هایی کاملا روزآمد است و می توان گفت کشاورزی دانش بنیان است؛ مثلا تولیدات گیاهان گلخانه ایی تولید سیب زمینی و تولید سیب درختی و تا حدود زیادی هم تولید مرغ و پرورش گاو در استان نزدیک به دانش بنیان هستند؛ اما در حوزه کشاورزی کمتر جهت گیری به سمت کشاورزی دانش بنیان است.

در سالهای گذشته کمتر به یافته های علمی نوین و دستاوردهای تحقیقاتی در بخش کشاورزی بها داده می شد و از دیدگاه های محققان این حوزه کمتر بهره گرفته می شد؛ اما خوشبختانه به تدریج جهت گیری مقامات ارشد استانی از بیرون از استان به دورون استان و از درون استان از کارهای اجرای صرف به ایده ها و نظرات علمی فنی و موثر پژوهشگران تا حدودی معطوف شده است؛ اما در یک بیان کلی هنوز می توان گفت که در استان لرستان به طور میانگین 65 تا 70 درصد با دانش بنیان شدن در عموم حوزه های کشاورزی فاصله وجود دارد؛ زیرا برای علمی و پژوهش مدار شدن کشاورزی به عبارتی دانش بنیان شدن این بخش لوازم و بسترهایی باید فراهم آید تا از ظرفیت های موجود بیش از پیش در راستای امنیت غذایی، ایمنی غذایی و تولید پایدار محصولات زراعی و دامی برخوردار شد.

دانش بنیان بودن یا نبودن بخش کشاورزی دیگر یک ژست عوام فریبانه یا دهن پرکن نیست و در واقع باید برای فعلیت یافتن ظرفیت های موجود در اراضی کشاورزی، باغات، مزارع پرورش ماهی، دامپروری ها و سایر زیربخش های کشاورزی ناگزیر باید به تولید دانش بنیان روی آورد و از تحقیقات کاربردی مشکل مدار و پاسخگو استفاده کرد و البته این مهم را نیز باید با استفاده از توان مراکز علمی و پژوهشی بازتعریف و پیگیری کرد

🔻طبق آمار موجود، مساحت گلخانه‌ها در لرستان به بیش از ۱۱۲ هکتار در سال ۱۴۰۳ رسیده است و این استان ظرفیت تولید محصولات گلخانه‌ای به‌میزان ۲۰ هزار تن محصول در سال را دارد.
کشاورزی و دامداری شغل اصلی مردم استان است به طوری که هم اکنون 140 هزار خانوار بهره بردار دراین زمینه فعالیت می کنند.
محصول گندم با حدود 300 هزار هکتاراراضی زیر کشت شامل 89 هزار و 200 هکتارآبی و مابقی دیم بیشترین میزان اراضی کشاورزی استان را به خوداختصاص داده است.
لرستان در تولید حبوبات با تولید سالانه بیش از 140 هزارتن تولید جایگاه نخست کشور را دارد و سالانه بخش عمده ای از تولیدات استان به بازارهای داخل و خارج عرضه می شود.
محصول جو با سطح زیر کشت 132 هزار و 300 هکتار که 124 هزار هکتار آبی و مابقی دیم می باشد از جمله محصولاتی است که درصد بالایی ازاراضی استان را به خود اختصاص داده است.
هم اکنون لرستان باتولید سالانه بیش از210 هزار تن محصول جو سومین تولید کننده این محصول در کشور است به طوری که بخش عمده نیازدامداران مناطق غرب کشور دراین استان تامین می شود.
کارشناسان بخش باغبانی می گویند: تنوع کاشت محصولات باغی لرستان و ممتاز بودن برخی محصولات همچون انجیر پلدختر، انار منطقه سیاب کوهدشت، سیب خرم آباد و بروجرد، زردآلو مرووک دورود و گردو ضرورت توجه به توسعه باغبانی ساماندهی، نگهداری و بازاریابی این محصولات را می طلبد.
استان از ظرفیت ها و پتانسیل های بالقوه و منحصر به فرد فراوانی در توسعه اراضی کشاورزی و باغی برخورداراست.
در صورت بهره مندی مناسب از قابلیت های موجود و برنامه ریزی مناسب در مهار آبهای سطحی، تغییر روش سنتی کشاورزی به روشهای نوین و مکانیزه کردن مراحل کاشت و آموزش بهره برداران می توان استان را به یکی از قطب های اصلی کشاورزی کشور تبدیل کرد.
توسعه سامانه آبیاری تحت فشار، احداث باغهای جدید، بندهای خاکی، افزایش سطح زیرکشت محصولات زراعی، گل وگیاهان زینتی، توسعه شهرکهای گلخانه ای و توسعه واحدهای دامداری و شیلات رااز جمله برنامه های دردست اقدام این سازمان برشمرد……

مساله ای که وجود دارد این است که با توجه به میزان آگاهی بنده تعداد مراکز رشد و شرکت های داشن بنیان فعال در حوزه کشاورزی در استان لرستان بسیار محدود هستند و در واقع متناسب با ظرفیت کشاورزی استان نیستند؛ از این رو ضرورت دارد که تعداد این مراکز و شرکت ها متناسب با ظرفیت های کشاورزی استان لرستان توسعه یابند.
هم اکنون تنها 25 درصد از اراضی کشاورزی استان به صورت آبی کشت می شود گفت: باوجود آب فراوان متاسفانه سرمایه گذاری مناسبی در زمینه مهار آب دراستان صورت نگرفته و با توجه به این امر و بهره گیری مناسب از منابع آبی استان می توان بخش عمده ای اراضی دیم را به آبی تبدیل کرد.

🔻 مساحت کل اراضی کشاورزی لرستان حدود ۷۸۰ هزار هکتار است که بیش از ۶۰۰ هزار هکتار دیم است و فقط حدود ۱۹۰ هزار هکتار به کشت آبی اختصاص دارد.

🔻بسیاری از کشاورزان در لرستان با کاهش ۴۰ درصدی بارندگی برای تأمین آب مزارع خود به منابع زیرزمینی تکیه کرده‌اند که این موضوع منجر به افت سطح آب‌های زیرزمینی شده‌است.

🔻کاهش میزان بارش‌ها، خشک‌سالی‌های متوالی، و مصرف بالای آب در کشاورزی سنتی، برخی از کشاورزان را به‌سمت تغییر شیوه‌های کشت و استفاده از کشاورزی گلخانه‌ای سوق داده‌است.

دیم بودن 75 درصداز اراضی کشاورزی، مشکلات تامین و مهار منابع آبی، خرد و پراکنده بودن قطعات زراعی، پایین بودن سطح سواد و آشنا نبودن با دانش و مهارت فنی بهره برداران، گرانی قیمت ماشین های کشاورزی و روند کند توسعه مکانیزاسیون به دلیل فقر مالی بهره برداران از جمله مشکلات توسعه این بخش در لرستان می دانند.
روند توسعه مکانیزاسیون دراستان کند است و ضرورت دارد اقدامهای موثری دراین زمینه صورت گیرد.
وی عدم استفاده برخی کشاورزان از بذرهای اصلاح شده به دلایل عدم آگاهی یا فقر مالی، شرایط جوی و پراکنش نامناسب بارندگی ها به جزسال زراعی جاری، نوسان قیمت محصولات کشاورزی به غیرازخرید محصولات تضمینی، وجود واسطه هاو دلالان سودجو، پایین بودن سطح سواد بهره برداران رااز مشکلات عمده کشاورزان عنوان کرد.
به‌طوری که خالی شدن کامل و 100 درصدی تعداد زیادی از روستاهای استان و مهاجرت به شهرهای بزرگ پیامد همین بحران است.
تولید سنتی حبوبات نیز از دیگر مشکلاتی است که موجب شده استان لرستان با تمام ظرفیت تولیدی خود در عرصه تولید حبوبات ظاهر نشود.
تولید به‌صورت بهینه و مؤثر می‌بایست در مراحل مختلف تأمین نهاده‌های تولید، کاشت، داشت و برداشت حبوبات هم در قالب دانش فنی تولید و فعالیت‌های بهزراعی رخ دهد و هم در قالب استفاده از ماشین‌آلات تخصصی.
کمبود کارخانه‌های بسته‌بندی، سورتینگ و تبدیلی برای حبوبات از جمله دیگر چالش‌هایی به شمار می‌رود که لرستان در راه توسعه و صادرات حبوبات بر سر راه خود می‌بیند.
مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی استان گفت: هم اکنون 65 درصد از اراضی کشاورزی در لرستان به صورت مکانیزه و مابقی به صورت نیمه مکانیزه کشت می شود. سالانه 40 هزار تن محصول جو تولیدی دراستان مورد استفاده قرار می گیرد و مابقی به استانهای دیگرنظیر کرمانشاه، همدان، ایلام ومرکزی فرستاده می شود.

براساس آمار سازمان جهاد کشاورزی لرستان، در حالی که سطح زیر کشت این محصول درمقایسه باسال زارعی گذشته پنج درصد کاهش داشته اما به دلیل شرایط اقلیمی مناسب، توزیع به موقع نهاده های کشاورزی، بهره مندی از مهندسان ناظر و آموزش گندمکاران، میزان تولید محصول افزایش یافته و به 580 تا 600 هزار تن می رسد و این استان را در ردیف هفتم در سطح کشور قرار داده است.
انواع حبوبات با 161 هزار و 650 هکتار سطح زیر کشت بعد از گندم بیشترین سطح زیر کشت را دارد که ازاین میزان نخود 112 هزار هکتار، عدس 21 هزار و 800 هکتار، لوبیا 22 هزار و 450 هکتار و سایر حبوبات پنج هزار و400 هکتار سطح زیر کشت دارند.

در این استان بیش از 800 هزار هکتار اراضی کشاورزی وجود دارد که به رغم بهره مندی از 5/13 میلیارد متر مکعب روان آب، تنها 25 درصد اراضی به صورت آبی کشت می شود.
برنج در سطح پنج هزار و 400 هکتار، ذرت هشت هزار هکتار، چغندرقند هفت هزار و 500 هکتار، کلزا هشت هزار و 177 هکتار، سویا 650 هکتار، خیار 13 هزار و 435 هکتار، سایر محصولات جالیزی پنج هزار و 800 هکتار، سیب زمینی چهار هزار و 500 هکتار، پیاز 500 هکتار، سبزیجات چهار هزار و 460 هکتار، نباتات علوفه ای 22 هزار و 810 هکتار و سایر محصولات زراعی در وسعت دو هزار و 768 هکتار در استان کشت می شود.
"عظیم دادگر" افزود: درمجموع هم اکنون سطح زیر کشت باغات مثمر این استان با رشدی حدود 50 درصد به 43 هزار هکتار افزایش یافته و سالانه بیش از 120 هزار تن انواع محصولات تولید که بیش 80 درصد محصولات باغی سردسیری و بقیه نیمه گرمسیری هستند.
انواع میوه های هسته دار نظیر شلیل، هلو، گیلاس، گلابی، سیب، انواع آلو، زردآلو، شفتالو، گردو، بادام، فندق و پسته ازجمله محصولات سردسیری تولیدی استان می باشد.

رییس سازمان جهادکشاورزی لرستان گفت: در زمان حاضر 140 هزارخانوار بهره بردار در بخش کشاورزی این استان اشتغال دارند.
"رضا فتوحی" افزود: در سال زراعی گذشته حدود دو میلیون و 400 هزار تن انواع محصولات کشاورزی توسط این تعداد خانوار تولید شد که در مقایسه با سال قبل ازآن از رشد قابل توجهی برخوردار بود.
وی با تاکید بر ضرورت آموزش کشاورزان در زمینه فعالیت های تولیدی در بخش های مختلف، از آموزش به عنوان بهترین راهکار افزایش راندمان تولید و از اولویت های مهم این سازمان نام برد.
فتوحی اضافه کرد: باارایه آموزش های لازم، ارتقا مهارت و دانش روز به کشاورزان می توان تولید را در واحد سطح به چندین برابر آمار موجود افزایش داد.
رییس سازمان جهادکشاورزی لرستان یادآور شد: در بخش کشاورزی این استان، قابلیت های فراوانی برای تولید و رونق اقتصادی وجود دارد که درصورت فراهم کردن بستر و زیرساخت های لازم دراین بخش فرصتهای شغلی فراوانی ایجاد خواهد شد.

یکی دیگر از چالش‌های توسعه کشت و صادرات حبوبات در لرستان، مدیریت ضعیف در برندسازی حبوبات استان در کشور است بطوری‌که محصول نخود این استان توسط واسطه‌ها و به نام سایر استان‌های کشور عرضه می‌شود و علاوه بر اینکه نامی از لرستان در بسته‌بندی‌های صادراتی و داخلی یاد نمی‌شود، کشاورزان نیز به آن حق واقعی که حاصل دسترنج یک‌ساله‌شان باشد نمی‌رسند؛ بنابراین تبلیغات منطقه‌ای و ملی، برگزاری سمینارهای تخصصی و همایش‌های مربوط به حبوبات در سطح ملی و بین‌المللی، برگزاری جشنواره‌های ملی و محلی غذا و سلامت، رایزنی با مسئولان وزارت جهاد کشاورزی، استفاده از توان سیاسی نمایندگان استان و مواردی از این دست می‌تواند به برندسازی حبوبات در استان کمک کند.
ضمناً تاکنون نخود ایرانی را داخل کانتینر و داخل کشتی به‌صورت فله صادر می‌کردند، لذا ضرورت دارد نخود در بسته‌بندی شکیل و لیبل‌دار با برند ایران صادر شود.
نبود اتحادیه و صنف حبوبات کاران از جمله دیگر کمبودهایی است که زمینه را برای عرضه صادراتی و مؤثرتر تولیدکنندگان استانی کاهش داده است.
بدون شک بسیاری از مسائل و معضلات تولید و عرضه محصول از جمله تأمین نهاده‌های تولید، حذف دلالان و واسطه‌ها، رایزنی بر سر تعیین قیمت تمام شده، سورتینگ و بسته‌بندی و بازاریابی را می‌توان از طریق تشکیل تعاونی، اتحادیه و انجمن‌های کشاورزان حبوبات کار بهبود بخشید.

جالب است که در کشور هندوستان بالغ‌بر 25 نوع غذا از نخود تهیه می‌کنند که معمولاً به طبع ایرانی‌ها سازگار است و به نظر می‌رسد آموزش و فرهنگ‌سازی در این زمینه ضروری بوده چرا که هم به تغذیه سالم مردم کمک می‌نماید و هم باعث افزایش ارزش واقعی حبوبات در استان خواهد شد.
متأسفانه وزارت بهداشت، درمان و علوم پزشکی برنامه جامعی جهت شناسایی اهمیت حبوبات به‌عنوان مواد غذایی سودمند و جانشین نسبی با پروتئین حیوانی را ندارد.
تلاش در جهت معرفی رقم‌های جدید برای تولید، توسعه، صادرات و مکانیزه کردن نخود ضروری است.
بر اساس آمار در کشور هندوستان در مدت 50 سال 59 رقم نخود معرفی‌شده ولی در کشور ما ظرف 30 سال گذشته 9 رقم معرفی‌شده است که بایستی برنامه‌ریزی ویژه‌ای در این مورد مدنظر قرار گیرد.